بت برو

من با حشره تناسب اندام متولد شدم، زیرا هیچ کس در خانواده من هرگز مانند من فعال نبود، غیر از برادرم، طبیعت را به طور حتم باید پرورش داد. من سابقه رسمی در هیچ ورزشی ندارم، بیشتر به این دلیل که در کودکی نظم و انضباط را نداشتم که به چیزی بجز هندبال پایبند باشم. می توانستم هندبال بازی کنم تا زمانی که دستانم خون شود.

برادرم بزرگترین رقیب من بود. روزی ساعت ها بازی می کردیم. وقتی در 20 سالگی آرایشگر شدم، برای حفظ دستانم به بازی با پارو روی آوردیم. هر یکشنبه ساعت ها بازی می کردیم. من در سال‌های جوانی با پیست دویدن و تنیس بازی می‌کردم، اما نمی‌چسبید.

در دهه 30 زندگی‌ام در یک آرایشگاه کار می‌کردم که در سالن ورزشی Equinox در سمت شرق بالا در منهتن بود. در آنجا با افراد معتاد تناسب اندام و تعداد زیادی از دوندگان ماراتن آشنا شدم.

اشکال در حال اجرا گیر کرده است. بیشتر، در ابتدا، می خواستم به خودم ثابت کنم که نظم و انضباط را دارم که به تمرینات پایبند باشم. من اولین ماراتن خود را در 34 سالگی دویدم و متعاقباً دو ماراتن دیگر دویدم، در مجموع سه مسابقه در دوازده ماه، که یکی از آنها مقدماتی برای ماراتن بوستون بود. من در مجموع پنج ماراتن، 22 نیمه ماراتن و تعداد بیشماری مسابقات دیگر دویده ام.

همزمان یوگا را کشف کردم. فوراً به وسواس دیگر من تبدیل شد. از آن زمان دویدن را متوقف کردم و شروع به بازی تنیس کردم. عشق من به تنیس و یوگا، که اکنون به آنها آموزش می‌دهم، اشتیاق مادام‌العمر خواهد بود، دیگر از دست دادن!

از نظر تفریحی، من و شوهرم اسکی، دوچرخه و پیاده روی می کنیم. اگر مرا بشناسید می دانید که من عاشق غذا هستم. من همچنین از یک یا دو کوکتل در آخر هفته لذت می برم. با این حال، اگر کار فیزیکی انجام نداده باشم، راضی نیستم.

قوی و سالم بودن برای من بسیار مهم است، بنابراین می توانم به انجام کاری که دوست دارم تا زمانی که بمیرم ادامه دهم.

(لیدیا فیرو)